YAĞMURLARIN ALTINDA
YAĞMURLARIN ALTINDA
Yağmurların altında, yorgunca yürüyorum Islanmış hayaline, yüzümü sürüyorum Ayrılık namlusunda, pusuya yatan gece Hasret türküsü olur, yazılan her bir hece Sönmeyen yangınlarda, gülüşün kardelendir Yorgun örseli sesin, yüreğimi delendir Sinsi karanlıklarda, geleceğim koynuna Yarınsız düşlerdeyim, sarılırım boynuna Yağmurların altında, yorgunca yürüyorum Islanmış hayaline, yüzümü sürüyorum Yağmurların altında, seninle çürüyorum Islanmış hayaline, düşleri bürüyorum Vuslata kurşun sıksam, kurur ömür toprağı Gönül değirmeninde, solar aşkın yaprağı Ey! Ceylanı bakışlım, hasretimin gözcüsü Kalbin yanar seninde, umudumun sözcüsü Yadırgı ilkbaharda, geceye karışan ses Yabancı değil bana, derinden gelen nefes Yağmurların altında, seninle çürüyorum Islanmış hayaline, düşleri bürüyorum Yağmurların altında, hasreti kürüyorum Islanmış hayaline, anılar dürüyorum Dağ bakışlı gözüne, yıllarca özlem duydum Hasretin ırmağında, bulanık akan suydum Hüzzamlı bir gün daha, pencereme vuruyor Yağmur olup da yağsan, sevda gülü kuruyor Düşlüyor musun beni, saçın yüzüme değdi Özlüyor musun beni, bülbül boynunu eğdi Yağmurların altında, hasreti kürüyorum Islanmış hayaline, anılar dürüyorum Yağmurların altında, kalbimi yoruyorum Islanmış hayaline, kendimi soruyorum Kül rengi gecelerde, ağlıyordu yüzümüz Kara sis dağılmadan, geliyor son güzümüz Ben seni arıyorum, soldurma güllerimi Camların arkasından, uzattım ellerimi Gönlümün aynasında, benim türkümü söyle Dünden kalan ne varsa, silinir işte böyle Yağmurların altında, kalbimi yoruyorum Islanmış hayaline, kendimi soruyorum Yağmurların altında, vuslata duruyorum Islanmış hayaline, ömrümü kuruyorum Anılarda iz sürdüm, serüvenimi oku Hüzzam yağar durmadan, hatıraları doku Günlerin aydınlığı, karabulutla biter Ben seni çağırırım, gökten yıldızlar yiter Yansıyan düşlerimde, parıldayan göz kimdi Sen yoksan bende yoğum, çekip gitmeli şimdi Yağmurların altında, vuslata duruyorum Islanmış hayaline, ömrümü kuruyorum Coşkun Mutlu / Hüznün Şairi |
Yağmurların altında, kalbimi yoruyorum
Islanmış hayaline, kendimi soruyorum
Kül rengi gecelerde, ağlıyordu yüzümüz
Kara sis dağılmadan, geliyor son güzümüz
Ben seni arıyorum, soldurma güllerimi
Camların arkasından, uzattım ellerimi
Gönlümün aynasında, benim türkümü söyle
Dünden kalan ne varsa, silinir işte böyle
Yağmurların altında, kalbimi yoruyorum
Islanmış hayaline, kendimi soruyorum
Yağmurların altında, vuslata duruyorum
Islanmış hayaline, ömrümü kuruyorum
Anılarda iz sürdüm, serüvenimi oku
Hüzzam yağar durmadan, hatıraları doku
Günlerin aydınlığı, karabulutla biter
Ben seni çağırırım, gökten yıldızlar yiter
Yansıyan düşlerimde, parıldayan göz kimdi
Sen yoksan bende yoğum, çekip gitmeli şimdi
Yağmurların altında, vuslata duruyorum
Islanmış hayaline, ömrümü kuruyorum
(Yagmurların altında vuslata duruyorum ıslamış hayaline ömrümü kuruyorum) ilkten sona harika dizeler değerli dost kalem bunca duygu yoğunluğu altında nasıl adım atıyorsunuz?bravo doğrusu!kutluyorum o duygu deryası yüreğinizi ve yorulmak bilmeyen kaleminiz devamı dileklerimle selam saygılar...