-Yıl öncesi bir Hatıra’nın Hâl tercümesi

Uyusam uyansam da kalbimin sesindeyim
Çankaya’nın rakımlı bir hastanesindeyim

Ne kadar gönlü yorgun hasta varsa can dostum
Bembeyaz bir yatağa seriliverdi postum

Dua da var, zikir de.. namazda rükû yasak
Yasaklara düşmeden ah.. bunu bir anlasak

Bir nefeslik sıhhatin bir devlet olduğunu
Günlerce bir yatakta bir nöbet olduğunu

Her iğne acısını, her öğün tuzsuz aşı
Üç kişilik odada yatağa düşen başı

Hastalık sızısını, sıkıntı gezisini
Yatağından fırlayan, bağıran bazısını

Ah.! bir anlasak Hayat ve Memat’ın farkını
Ömrün gençlik yaşını; otuzunu, kırkını

Sonra elli yılları, altmışlara varmadan
Teni durgunluk, zihni yorgunluklar sarmadan

Ah.! bir anlasak neşter vurulmadan bedenin
Hakk’ın olduğunu; ne şunun, bunun, ne senin

Ben de, doktorum Gökhan, Aydın ve Ali Bey’le
Salı Günü’m gelince.. narkoz denilen şeyle

Tulû, Tolga veyahut Mesut Bey’in elinde
Sırat’tan bir yarışta, Hayat’ın can telinde

Duyan olmayacağım, uyuyan olacağım
Yürütecek, kalbime damar veren bacağım

Belki –Rabb’in izniyle- yürünmeyen yolları
Gül Şehrim Isparta’yı, Kabe’deki çölleri

Hep kalbi hep benden yana olan dostlara doğru
Muhabbetimiz yarım kalan dostlara doğru

Ah.! şimdi anladım ki, Çankaya Hastanesi
Tenimin yeni teni, sesimin yeni sesi

Her şey Allah’ın mutlak takdirindedir, amma
Bir çok muammamız var, çözülesi muamma

Tıp denilen ilmin akıl bütünlüğünde
İnsan denilen cismin Hatırat Günlüğü’nde

Ne kadar güzel, bana tevekkülün düşmesi
Sabır dudaklarımın Gül’ümle öpüşmesi

Hem ziyaretçilerin gele gide her biri
Hem teselli etmesi bu muzdarib Bekir’i

Hayatın manâsını anlamama sebeb hâl
Çankaya Hastanesi işte böyle bir hayâl

Ummadığım bir anda şifa yoluma çıkan
Gerçeğin ta kendisi; bende hayâli yıkan..

Yer: Çankaya Hastanesi, Şiir günü: 17 Mayıs 2009