Tren katarları geçer gözümün önünden
Ve ben suskunum.
Unutulmuş sevdalara dair
Eski heyecanlar taşırım yüreğimde.
Kurşun vurur insanı...
Bin parça ederek kafamı
Saçarım tohum gibi, karanlıklara.
Terminallerde özlemini bekleyen
umut bekleyen,
Acı bekleyen,
Aç insanları anlayamaz kimse
Benim anladığım kadar.
Yaşamayı istiyorum bu akşam anne
Müjdeler çağır bana geçmişten
Kızıl saçlı aşklara dair.
Ağlamaklı şiirler tatmin etmez beni;
Sevmek yasaklandı bu çağda.
Biz kelimelerden kurduk dünyamızı
Anlıyor musun anne
İçi boş kelimelerden.
Oysa silahlarınızdı kelimeler,
Örtünüzdü,
Namusunuzdu,
Herşeyiniz...
Ayaklarım yürümek istemiyor artık
En değerli an’larıma.
Buğday tenli kızlar gördüm memleketimde
Kimbilir hangi hırçın dalgalar yıkamıştır gözlerini.
Onlar ki;
Duadır armağanları sevdiklerine.
Yüzümdeki kıvrımlar, sarhoşluğum
Bu özlemin ifadesi.
Sesimde, yalnızlığın nostaljisi...
Ben her gece ağlamaktayım yatağımda
Hülyaların meczupluğunu yırtarak.
Uzadıkça uzuyor yollar...
Tüm ölçüleri
Sabır taşı diye kullanıyorum.
Zoraki ve solgun açıyor
Bu çağda çiçekler anne.
Ummanlar istemiyoruz
Çünkü damla da boğulduk biz.
Muştular sun bana anne
Gençlik şarkılarından
Ve ellerinden.
Kutsal nağmeler içeyim göz pınarlarından.

AbsürdX