KARAMSAR
Bir insan ki,
kalabalık içinde çeker yalnızlık bir insan ki, yalnızlık içinde kalabalık ben yalnız ölürüm bir güz günü kimsesiz soğuktan kıvrılırcasına güz bendedir, içimde ben güz mevsiminde yüreğini betona sermiş elleri ayazda kelepçeli kaygın yoksa geleceğe dair ölüm beklenir gelmesi gereken misafir gibi ve istenir ölüm gururla şerefsizliğe boyun eğmeden. şehvet güzeldir günah zevktir her zaman saçma olsa da duygular söküp atmak imkansız ve anlayamadıkça sevemezsin değil mantığı yok zaten sigara içmenin de... AbsürdX |
Serbest nazım türünü ustaca uyguluyorsunuz.Bundan önceki iki şiirinizdede(yaşamın diğer adı acı ve üç kişi) -birisi epey uzun olmasına rağmen- aynı akıcılık vardı.
kutluyorum.