BİR ANNENİN FERYADI
Ben ki zulmün hançerine karşı koyan yarayım
Ninnileri ağıtlarla avutan bir anayım Bir bilseydiniz ben de ne hayaller kurmuştum Bir gün gül’üm büyür diye hep düşünüp durmuştum Umut toprağı bağ(r)ımda sarardı gülüm benim Yılan ıslıklı kışlarda buz kesti ümitlerim Sevgilerle desen desen ördüğüm tüm sevgiler Zalim eller tarafından yağmalandı birer birer Bir yaralı kuş misali ne acılar yaşıyorum Kırık kanatlarımda sanki bin can taşıyorum Gözyaşları ırmak ırmak gelip bende çağlıyor Kabristana dönen yurdum yüreğimi dağlıyor Kim duyar kim duyurur size benim ahımı Ne olur yüklenmeyin benim de günahımı Gözyaşıma tebessümler akıtınız ne olur Size dokunmayan yılan bir gün sizide bulur Bir ve bütün olursak daha gür çıkar sesimiz Salkım saçak ayazları eritir nefesimiz Ne desem ne söylesem resmedemem yurdumu Bir damlacık yaş akıtıp yeşertin umudumu Ahmet BOZ 07.07.2009 |
kimsenin annesi ağlamasın dileğimiz budur.
Kutlarım değerli şairi.