ADINI KOYAMADIM
Bir inkıta.
Ve kutlu ferman. İnce bir sızı olup sıyrılıyorum topraktan. Süzülüyorum girift damarlara, Umutlara, Yarınlara… Ardımda bir yemin, Alnımda bir giz, Ve parmaklarımda bir iz. Ele veriyor firari kimliğimi. Üstümde masmavi bir metin; Gülümsüyor boşluklar ötesinden. Süzülüyor içimin asık suratlı dehlizlerine Derinden,en derinden Onunla ırgalıyorum tabuları yerlerinden. Onunla çıkıyorum bellleğin dörtgenlerinden Onunla yoruyorum hayatı, İçimdeki devlerin canhıraş çekişmelerini, Ümit ve korkunun kabaran gelgitlerini. Yürüyorum, Gözümde özleyiş. Gönlümde hasret, Alnımda toprağın o sımsıcak busesi. Kulaklarımda güzeller güzelinin o gizemli nefesi. Yürüyorum yorgun argın. Boynum bükük koynumda elim, Koltuğumda inleyen öksüz emelim. Yürüyorum iyelik eki almayan bir zamana, Yokluğa mahkum olmayan bir mekana. Biliyorum, Orada, O boşluklar ötesinde Bulamayacağım o eski ben’i Tekrar edemeyeceğim o kadim yemini Susacak kemiksiz dilim Konuşacak beden Dönemeyeceğim ve ölemeyeceğim yeniden. Ahmet BOZ 10.07.2009 |
Küçücük bir kalpte taşımak zordur..
Gönlünüze sağlık hocam..