ARZ-I HÂLHeves-i izzet ü ikbâl, kıldı avâre beni. Köhne bir bâğ-ı emelde, döndürdü hâre beni. Akılsız aklımı,mesken tutan riyâkâr düşler, Dehrin yel değirmeninde, etti bin pâre beni. Servet-i ömrüm biterken nev be nev dertler ile, Harâb ender harâb etti, nefs-i emmâre beni. Bilmem ne zaman gülümser hâlime cânım acep, Yoksa perîşan edecek, bu derin yâre beni. Ey rahmeti bol ilâhî cürmüm çok biliyorum Yüzüme vurupta ,gülünç kılma ağyâre beni. Ya Râb beni bana getir,kıl bana çare,beni. Dâr ü diyârında, nâçâr etme bîçâre beni. Ahmet BOZ 25.05.2017 |
Güzel bir güncel eser yazmışsınız…
Coşkulu gönlüne sağlık, kutlarım...
...........................................Selam ve saygılarla..