Seni sevdikçe, hayatin bana armağan ettiklerini, hepsini sevmeyi öğrendim sevgili.. Sitemlerim nankörce olmadı artık...
Sabırlarmı boşalttığım kuyularda isyanlarımı boğmayı öğrendim..
Senden ayrı oldugumca mesafelerini,
Yakinimda oldugunca nefesini sevmeyi ogrendim. icimde ne bir belirsizlik ne de Umutsuzluk rüzgarı eser sen yokken yanimda.. ama alışıyor ya insan,
İstiyor ki elleri dokunsun ellerine, gözleri hep baksin gözlerine..
Ve kalsin hep orada, dokunmasa da hissetsin sıcaklığını yanında..
Şimdi gideceksin sevgili,
Umurumda değil ne kadar uzun ya da nasil kisa bir zaman..
Ben yollarini sevecegim yine, her adımında kalbimin fay hattini titreterek geçip gitmeni seveceğim, seni ozlemeyi seveceğim..
Seni,
yine hep senden bir seyleri,
Senin olduğu icin seveceğim...


(rabis:)