Öksüz ve yetim başladın bu ölümsüz yola
Zulmet zulmet yağıyordu cahiliyyenin nefesi
Abdulmuttalip vardı ve Ebu Talip Kırıldı bu kanatlarında sonra
Gittikçe büyüyen bir hüzün kapladı o asil ruhunu
Ama biliyoruz ki seni çok seven
Ve hep seni koruyan Allah vardı..

O kadar şirindi ki şemâil’in
Seni görüp aşık olmamak değil di mümkün..!
Ne mutlu o’na ki erdi mutluluğa bir sevgili Hatice idi
Açtı Nebi ocağında ebedi solmaz bir gül gibi
KasımZeynep Rukiye Ümmü Gülsüm Fatıma Ve Abdullah
Şerif oldular ve Şerife hem Seyyid oldular ve Seyyide..
En kıymetli taçlar ile taçlandı ebediyen hep soyun ..!

Henüz üç yaşında idi evladın İbrahim
Defninde o mübarek gözlerinden yaşlar aktı ;
"Göz yaş döker ve kalp hüzünlenir !"buyurdun ;
Ve canın kadar sevdiğin biricik yurdun
Ayrılarak düştü kollarından :
Koptu asil ruhunda bir vaveyla ;
Seni teselli etmeye çalıştı
Yanında o sadık dosttun ! hani " İkinin ikincisi olan !"
Birlikte hep görerek o ilahi mucize’leri ..

Nihayetinde nurlandı ol Medine o nur bedeninle
Ve kanatlanıp arşa yükseldi zaman
Ulaşmak için izzete; terk etti tüm dostların
En sevgiliyi anayıbabayı dostları ve can diyarı Mekke’yi..

Çağlara ebedi mesaj bıraktın
Ümmiydin evet ümmiydin ?!
Ama sana geldi Rabbin ilahi emri
Artık en büyük muallim sendin
Ve En büyük müjdeci.!
Çünkü sen artık peygamberdin ;
Merhamet ve şefkatin tohumu sende yeşerdi
Sana karşı gelmek bir lahza itaatsizlik
En büyük günah ve en büyük felaketti
Ve sana tabi olmak defalarca cennetti..

Beşerdin ama biz biliyor ve inanıyoruz ki ;
Müjdeleyen bir peygamberdin !..
Sözün ilahi ilhamdan bir nefha
Hep ve hiç bitmeyen bir rahmet idin..

Savaşın önderi idi bedenin ve barışın numunesi.
Şahitti buna Bedir Uhud Huneyn Tebük Ve Ben-i Kaynuka
Ve hükmü ilahi olan bir devlet başkanıydın
Valiler atayan elçiler tayin eden
Ve hep hakkın yanında olan.!
Mektuplar yazarak davet ettin İslam’a tüm insanları
Kendin diktin oturup yamalarını
Hep sen ülfet ettin !
Şefkatti varlığın ;O kadar mütevazı idin ki
Utancından Müslüman olurdu en şedit kafirler.!.
"Ben kurutulmuş et yiyen bir annenin çocuğuyum!"
Buyurdun bir defasında..
Titreyen bir dostun karşısında tutarak kolunu..
Küba mescidinin ve Mescid-i Nebinin şahitti taşları buna..
O müşrik ki İslâm oldu sonra..

Açtın ! evet en çok sen açtın !
Ama karnında sen taş taşıdın !..
İstişâre edilen bir candın Canlar ötesinde :
Ve külfetsiz bir dosttun ;
Mucize’ler biten ellerinde dilinde ve mübarek bedeninde..
Emindin evet Muhammedü’l Emindin.
Senin hakemliğinde çözülürdü en girift bilmeceler
Bütün çileleri yaşadın bir alev gibi daraldı ruhun bunaldın
Ama bir kez duymadı hiç kimse
Ah ettiğini dünya adına ..

Bütün sıkıntılar dolandı bir ateş kemer gibi beline
Şayet arzu etse idin İnecekti Ebu KUBEYS müşriklerin tepesine
Ama hep zor olanı seçtin-affettin..!
Sana yakışan oydu çünkü sen beşeriyete gönderilmiş bir rahmettin
Davasına en sadık dosttun
Ne tehdit ne işkence ne dünya adına bir korku
Sana asla ulaşmadı ve asla yıldırmadı seni
Ne servet sahibi olma ne en güzel kız ne hükümdarlık
Nede kabile reisliği..

Kalender bir davetçi olarak sürdürdün o mübarek hayatını
Ey Mübelliği Nebi- ..
En ağır ve veballi bırakarak bize o yüce emanetleri
Hem Kuran’ı hem Sünneti
Bir nişaneyi ahlâk üzere yaşadın
Ve yürüyen bir Kuran olarak ;
Hak ve adalet ölçülerini ruhumuza sararak
Ebedi solmaz bir gül oldun..!
Açtın ruhumuzda solmayan bir gül gibi Ey biricik can sevgili..

2006/İstanbul