Her türlü kavram ile sevgili arasında bağ kurmak gönül zenginliğidir denildiğinde hiç kimse itiraz edemez.
Sevgili ve sevilen için huzurlu bir ruh ile gönül gözüyle etrafa bakıldğında dizilen çağrışımlar sevgiyi kutsallaştırır.
Vişne ve dudak.
Şeftali ve yanak..
Üzüm ve kaş göz.
Delirtir, sevindirir, gebertir.
Buradaki "gebermek" karşıt bir kavramla hayata bağlılğın ve coşkuların zirvesidir.

Deli sen de.

Ve bir o kadar da uysal.
Bu da nerden çıkıyor. Baksanıza bir avuç dut yediğinde sevgilinin karşısında dut yemiş bülbüle dönüyor.
Neler düşünelim bunun için? Sevgliliye riayet, sevgili karşısında uysallık, uyum. Gerektiğinde susmasını bilmek. Bir bakıma sevgiliye ibadet.

Meyvalar sevgiliyle bütünleşmekten mutludur.
Böyle manavlığa canlar kurban.
Değişik renkte muzipliği terbilendiren şiir.
Coşkunun natürmortu bu.