Devenin boynundaki çanı çalamazsın
Kuyruğundan tutsanda, hörgücünden tutamazsın
Papazın çıkardığı haçlar
Şaraplarla kutsanıyor, unutma.

Şekle sokarken düşlerdeki fikri
Yanılgılarla yokuşa vuruyoruz bedeni
Metamorfoz akıntılardaysa yürek
Ağlak bir saksağandır yaşamak.

Bu deli bozması cübbelerin içinde
Debeleneceğiz yok çare
Tütsülenmiş balıklar gibiyiz
Marika’nın ellerinde çirozluk
Ne buğulamaya
Ne de tavaya gelmez hayatımız.

Bir türkü tuttur dışından
İçinden Latin söylersin
Kim anlar, kim dinler
Ne gam
Kendin söyler, kendin dinlersin.

Eller sunarken orkideler
Bilmelisin
Sana yeter papatyalar.

Boş ver
Çıkar kendi gövdeni en yükseklere
Kendi tuttuğun ellerinle
Bir çığlık at sessizliğe
Çalsın bütün çanlar
Kendi kendine.


Esel Arslan
2006- Ankara