ÖLMEK, AŞKIN TÖVBESİ !
Benim gözlerimle bakma aynalara,
Hüzünleri takarsın… Dokunma şiirlere benim ellerimle Şiirleri yakarsın.. Hele dokunma bana, Dokunma, sakın ha! Gözlerine cam kırıkları dolar, Çağlayan olur akarsın. Öldü! Öldü Neferî Öldü… Ayrılık saplanınca yüreğine, Bütün duvarlar yıkıldı üzerine... O yasak kentin, Sessizliğinde öldü Kayan bir yıldız gibi Gecenin tam göbeğinde sahile düşerken… Ve sevda Ummanlarında Zıpkınlanmış, Bir balık yalnızlığında… Öldü işte öldü … yazgılara inat. Yaşamak çaresizce Ölümü ödüllendirmekse, Kurulsun sırat! Yüreğim her santimetresinde kilitliyken. Açılmayan yollar şaşkınlığında Şu koca dağlarda ölür. Ayrılığa vurduğunuz mühür !! Metrelere koyduğunuz tehir Akmaz! Akmaz artık bu nehir. Çıkmaz! Dilinden aldığım bu zehir! Ölürüm ulan! Ölürüm İnadıma yaşasın bu şehir. Aşk,acıların türbesi Ölmek, aşkın tövbesi! Kayaya inat fışkıran sürgün gibi Geceye inat çoğalan her gün gibi, Yaşamak vardı ya, İade ediyorum senden aldığım nefesi ! işte boylu boyuna uzanmış gövdesi... 20.06.2009 04:20:37 - Kumbağ |
saygı ve sevgilerimle...