Arz-ı halgül yüzünü gören sümbül ah çekti boynunu bükerek eğildi lâle gülün hicabından rengi kızardı bülbül gül sanarak eyledi nâle güneş ‘doğmam artık’ dedi çekildi aşkından göklere direk dikildi bulutlar nur olup yere döküldü beşeriyet şaştı kaldı bu hâle bu nasıl bir cemal od salar cana kuşlar hayretinden uçtu ummana gecenin çığlığı der asumana aya haber edin vermesin hâle kubbeler ses verir o hoş avaza ne çimen gerekir ne çiçek yaza meyler sunmak için indiler arza melekler elinde gülgûn piyâle bulutlar da sensin yağmur da sensin kayan her yıldızdan sen bir şûlesin şair nasıl senin methin eylesin duyguları ırmak aşkı şelale Cahit KILIÇ 18 Haziran 2009 – İstanbul |