Geri Dönüşüne Tutsak
kendime ait ne varsa çıkarıp atarken
kumsallara dönüyordu atlar sanki bir başkalaşmış gibiyim şimdi ben anlımda tunç devrinin kızılımsı heykelleri zaman ki artık geri dönüş yok gibi .. ola ki şimdi kutuplardan gelen tüm mektupları yakıyorum ısıtmak için kendini bana vermiş dipsiz okyanus çocuklarını .. gelmeyin tüm maceralar yörüngesinden sapan yıldızlar gibi içine çekiyor beni artık yönler bir büyü bozumu bir karşı duruş tanrı’ya rağmen tanrı’sını kaybeden bedenler gibi ... ya bilinçleriniz hegelyen bir diyalektiğin sinir uçlarından gelen gece konuşmaları ah bilinçleriniz büyük deniz ressamlarının fırtınalı suları ... şimdi nereye atsanız kendinizi aynı yerdesiniz her yönünüzü sarmış heykellerse id inizin katili düşleriniz ,, olmalıydı oysa olmamalıydı hep aynı görüntüyü yansıtan aynalarınız şimdi biliniz ki şimdi yalnız ben varım ben ki daha doğmamış sancıların ayna odaları çoğalan derinleştikçe çoğalan bir yenidenbaşlangıç gibi |
Derin imge ve betimlemelerle , duyguların ifadelenişi muhteşemdi.
Hüznün gark olduğu yürek sesi çok derindi hemde pek çok.
Başarılı eserinizi candan kutlarım Fatih Bey
Selam ve saygılarımla.