SEVGİLİYE…

Sensizlik akıyor sessiz geceye
Ardından ben mıhlanıyorum sensizliğin tam ortasına
Özgürlüğü arayan gözler misali ihtilal bekliyorum
Beni sen getirdin bu yere
Niye?
Sebebi olmayan bir soru gibiyim
Cevap bulamıyorum hiçbir şeye
Düşlerim mengeneler arasında can çekişirken
Acılara rağmen seni düşünüyorum
Ruhum kabirden firar etmeye çalışırken
Asi beden sensiz olmaz deyip sevginin peşinden geliyor
Her aşk bitmek için başlayacaksa
Başlamasında bitsin bu aşk dediğin kara sevda
İnlemelerimi işitmeyeceksen,
Dilenci muamelesi gösterip görmemezlikten geleceksen
Sevme beni…
Serseri olmayan namuslu bir duyguyla sevmişken seni
Çırasız ateşinle yanıp tutuşan çukurlara attın beni
Geceler boyu inlettin, ağlattın sabahlara dek
Sevmek istemedin, göremedin bendeki sen sevgisini
Seni severek doğmamıştım belki
Ama emin ol seni severek öleceğim ey sevgili
Dert edipte inleyesin diye
Son kez dinle beni
Sayende ağlamayı öğrenen bu gözlere iyi bak
Ateşinle kavrulan yanağıma akan şu kızıl damlalar
Sersefil boynuna mühür kolyesi olsun
“ve kabul etmediğin şu yürekli sevda
Ölene dek kâbusun kabire dek dostun olsun
Ona her baktığında sensiz inleyen beni göresin”
Diye beddualarla uğurlamak isterdim seni
Ama ellerim ne kadar yazsa da
Hala seni seven şu yürek
İzin vermiyor buna
Okumasan da olur ey sevgili
Kan çanağı gözlerim sana her şeyi anlatır belki
“kendine iyi bak”diyerek ayrılıyorum huzurundan
Bu sefer bir veda değil, elveda cümlesi olsun senin için
“Kendine iyi bak ”
Ey sevgili!

Abdüssamed GEDİK