AKLIM KALDI
Ben bir öğretmenim,
Ayşeli,Fatmalı,Ahmetli... Nice yüzler tanıdım. Hepsini bıraktığım yerde Kendimden de bir parça bıraktım. Aklım Abdullah`ta kaldı... Eline yakışmayan sopasıyla Üç beş koyunun peşinde Gördüğüm günden beri. Aklım Yusuf`ta kaldı... Ocakta ısıttığı suyu Hasta anacığına çorba diye içirip, Sökülmüş önlüğüne çatal iğneden Medet umduğunu Gördüğüm günden beri. Ya sen nazlı Elifcik! Kardeşinin beşiğini sallamak Körpecik ellerine mi düştü? Aklım Ayşe kız da kaldı... Muhtar oğluna isterdi hep. Okulun bitmesini beklerdi. Ah zavallım!Bilmem gücün yetti mi? Ananı babanı ikna ettin mi? Ya öksüz Seherim ne yapar şimdi kim bilir? Kol kanat olmakta mıdır hala iki kardeşine? Ne hayaller kurardı ileriye dönük. Kaçını gerçekleştirdi bilinmez... Çilli çilli güleç yüzü, Kara kara bakan gözü, Aradan başka Seherler geçse de silinmez. Elimde değil, silinmez. Çünkü ben bir öğretmenim. Sadece birkaçını saydım. Ayşeli,Fatmalı,Zeynepli... Nice yüzler tanıdım. Hepsini bıraktığım yerde Kendimden de bir parça bıraktım. Güzel oğlum, tatlı kızım, zavallım! Bitti mi evinizin yarım kalan işleri? Sen çaresiz, sen yenik, Tüm hayallerine sünger çekerken. Kıymayın bu yavrulara, kıymayın! Çünkü onlar bizim geleceğimiz. Dedeler güder üç beş koyunu. Nineler oturur beşik beşında. Köreltmeyin beyinleri işlesin Kurutmayın çiçekleri yeşersin. Çünkü onlar bizim geleceğimiz. Bunu bilir, bunu söylerim. Çünkü ben bir öğretmenim. Dayanamam yanarım Zaman zaman hatırlarım ağlarım... Zübeyde Gökbulut 98-99 öğretim yılı öğretmen günü için yazmıştım. İlde düzenlenen yarışmada 2. olmuştu. Bu anlamlı günde paylaşmak istedim. Saygılarımla Şiirde gecen isimler gerçektir hepsi öğrencilerimdi. |