PALETTEN AKAN RENKLERKızılın aydınlığı sönmüş Yeşil uzaklaşıyor benden Beyaz biraz sararmış, Nerede pembe’m? Rengi bir hoş olmuş güneşin Toprak soluyor Kirli sarıya dönerken mavisi denizin Ağaçlar yalnız salınıyor. Işığı boğuyor karanlık Renksizlik bir bir yutuyor her rengi Susmak işliyor kemiklerimize Kulaklar sağır, gözler kör, ağızlar kilitli. Mutluluk sıyrılıyor yüreklerden İçimizdeki mavilik kayboluyor, Ufuksuzluk bu.. Kırık çanaklardan sular sızıyor.. Zeynep A. |
Ülkemin karanlığa gömülüşünü
İnsanların sessizce duruşunu
Öte yana bırakılan mutluluğu
Ne güzel anlatmışsın ufkumuzu
Çok güzeldi... Beğenerek okudum.
Yürekten tebrik eder, sevgiler, saygılar sunarım.