UÇSUZ KALEMLER
Ay aydınlığında denize düşüyor sesim
Ufku kızıla kesiyor sözcüklerim. Zaman mı karalıyor silik yazılarımı? Ellerimde uçsuz kalemler Göğe hicran yazıyorum. Sen güneşe uyanırken Ben geceyi uyutuyorum... Vuslat vurgunu yüreğimde Makamların yitirilmiş ezgisi çalıyor Tam da gecenin sustuğu anda Terkedilmişliğime yüzlerce yıldız ağlıyor... Her yıldız bir ad. Her ad bir sen Her sen bir ben oluyor. /dökülüyor gecenin gözyaşları dizelere/ Hadi; Dön yüzünü bir bak bana Bir dön yüzünü benden yana Baksana! Gözlerimden yıldızlar damlıyor... Zeynep A. Edirne... |