ADIN İSTANBUL
Sonbaharı kiraladım mevsimden
Bir ekim gecesinde başıma özlem yağıyor Bağ bozumunda bir ömrün Mavi beyaz soluyor. Sen; İstanbul bakışlım Yaşatmadan baharı Yükledin sırtıma solgun renkleri Eskidim Şimdi sarı sonbahar bekliyor beni. Söylesene; Sen dönüşleri tövbeli bir yola çıkarken Kaça katlayıp sevdamı sığdırdın valizine Ardından Adı ayrılık olan peronda bıraktım gülüşlerimi Öğüttüm kelimelerini iki dudağımın arasında Ve boğazın sularına gömdüm sözlerini. Hiç gidemediğim ulaşamadığım yar İstanbul bastım açtığın yarama Keşkelerim İstanbul kadar, keşkelerim mor bir gurur. İçimin sesi sevdamın nefreti istanbul Sende doğdum sende öldüm Lodosun sesi eşlik ederken selâlarıma Ben bir martı çığlığına gömüldüm. Zeynep A. Edirne |
Az önce tesadüf beyaz güvercinlere gittim Rabia barış sayfasında .Sizi tesadüf tıkladım burada da beyaz güvercinler galiba güzel bir haber alacağım:) aa yok bu martı sanırım belkide benim bilmediğim bir kuş ama beyaz güvercini anımsatan duruşu çok güzel:)
Şiir mi o da çok güzel.
Sevgilerimle.