SORGU
Bir temmuz gecesi yakıldı kader kitabı
Parmak uçlarımda kelimeler Şimdi Çer çöp ayıklanıyor kalemimden. Şafaklar sökülüyor camlardan Akşam aklamıyor beni Öylesine başımı döndürüyor ki karanlık. Söylesene; neden biz karanlık arkasına saklandık. Yokluğunu damıtıyorum halâ Kimbilir kaç ay, kaç dolunay daha! Dışımda tenime düşen gölgen İçimde küs bir çocuk Bir sevdam ağlıyor usulca Bir de o içimdeki çocuk. Aslında faili belli bir cinayetim ben Sağ omzumda ki meleği öldürdün sen Şimdi ne cennetteyim, ne cehennemde. Burası Araf’mı? Hadi taşa tut yüreğimi Tut ki Günahın bir çocuk gülüşünde sorulsun hesabı. Zeynep A. EDİRNE |