Yağmurlar Düşlerimi Aldı
Ruhumda bir zemberek
Bir tarafımda ay bir tarafımda güneş Beni günün içinde ger Umutların azaldığında düştüğüm yollarda Uğrardım gözlerine Kah rüzgâr eserdi içimde Kah volkanlar patlardı Bunca yaşananlar dışında Kendimi tanırdım Yağmurlar düşlerimi aldığında. Damdan düşer gibi düşerdim sabahlara Uyanırdım kuş cıvıltılarıyla Bir de sen bir de sen Yanı başımda kımıltınla Uçurumları alırdın saçlarımdan Hep dondurması eriyen bendim Çarşı başlarında çağıran Ağlamaklı gözlerle ufka bakıp Ağarmış saçlarını okşayan Bunca yaşananlar dışında Kendimi tanırdım Yağmurlar düşlerimi çaldığında. Kapı eşiğinde bir kadın yaşmağını bağlardı Bir çocuk yalın ayak sokağa fırladı. Uçurtması elinde gökyüzünün renginde Açılırdı denizlere Çokça zaman oldu Ağaç gölgesinde dinlenmeyeli Fidanlara su verip Toprağı yeşertmeyeli İnce, uzun parmağında neşeyle Kapımın ziline elin değmeyeli Bunca yaşananların dışında Kendimi tanırdım Yağmurlar düşlerimi aldığında Umudu toprak olmuş canlar yaşardı Ölümü gördüğümde Her giden erken giderdi Limana geri döndüğümde Bir de sen bir de sen Gözlerimden öptüğünde Bunca yaşananların dışında Kendimi tanırdım Yağmurlar düşlerime dönmeyeli. M.S./2009 Kahramanmaraş |