Umudumu Bıraktığım Gün
bu tükenmez azapta yanmaktayim
serseri kurşunlara mahkum olmuş günlüm yağmurlar yağmıyor artık çorak hayallerime kül rengi gökyüzü karartıyor ruhumu umudumu dünde bıraktım ,yarınım yok gündüzün yüzüne hasret kaldı gözlerim karanlıklarda esir kalmış hülyalarım anı yaşıdım demin bir asır geçmiş gibi ve zaman belleğimde durdu gece ıssız kaldırımlarda süründüm nice dilimde senle başlayan hece hece kapılmışım bir girdaba çıkışım yok bir sitem ediyorum giden günlerin ardından yalanlarla beslenen belleğim alak bulak bir gerçeğin peşindeyim arıyorum nicedir ruhumu saran bu kifayetsiz hal nedir boğuluyorum sonsuz bir boşlukta yıllardır ve korkular sarıyor duygularımı susuyorum ,susuyorum haykırışlarım gökkubbeyi sarsar mı bilmem benliğimin kördüğümünde bir bilmeceyim satırlarda ,cümlelerde ,lafızlarda bir heceyim .. yunus yoldaş |