Karanlık Yağmurların ŞehriTren Gelip geçiyorken duraktan Seyretmekle yetiniyorsun/çaresizce Kimsesizliğine onay verip Ümit çoğaltırken/kocaman şehirde Küçücük halinle/durduğun yerde İnsan yüzlerinin, çağıran ifadeleri Kalıyor gözlerinde/bir muamma Sonlanmayan korku titreyişleriyle Düşüyor elinden bavulun Ne çok doluydu gelmeden/karanlık Yağmurların şehrine heyben/eskimiş Yolculuğun isteksiz telaşesiyle Şimdi yaklaşmışken Kaderini çizmeye/beynin men ediyor Gitmeli düşüncelerden Yerin çekiciliğine Karşılık vermeyen ayaklarını/bastığın Kaygan zemin alıkoymaya uğraşırken Umuda gidişlerin Bilinmeyen adresine götüren Son tren de geçti Hayat seninle meşgulken… Dilek Kaptan |
tebrikler.