ESARET ZİNCİRLERİ
Sevmeye doyamadığım
Bakmaya utandığım Kurşuni gözlü yar Gözlerinin büyüsünde ki ışığını Al üzerimden Koy beni zifiri karanlıklara Esaretimin zincirleri şakırdasın Yalnızlığın buz tutmuş koridorlarında Çürümüş zindanların küf kokusuna Bırak!.. beni Öylece hiç acıma Gül kokan ellerini uzatma Çek yorgun saçlarımdan At!.beni Çığlık çığlığa uçurumlara Yosun tutmuş gövdem Kök salsın Arzın en dip kuytularına Dallanıp budaklansın ruhum Evrenin sonsuzlukların da Unut beni unut hiç hatırlama Hatta sil bütün benliğinden Yerimdeki boşluğa Küçücük bir nokta koy Bırak beni Gökkuşağı renkli kelebeklerin Özgürlük diyarlarına Sal beni sal Sensiz kaybolmuşluklara... |