Dünyasız kuşlar
ah o güvercinleri tutan ellerin..
kanadı kırık aşklar vurgunu.. kızıl yüzlü özgür rüzgar söz kağıt üstünde süresiz dağıldı ahmetciğim acıdan kaçmak için gövden çekilmede yavaş yavaş yavaş yavaş çekilmede.. sonsuz uykusuna.. hep uzanırdın yasak olana kızıl canlı aceleci ve hep çocuksu bir tomurcuk gibi uzanırdın güneşe doğru güneş yasak artık küçük saydam bir deniz siyahi tanıdık bir ayraç seni ayırdı bu dünyadan kurudu masal gölümüz yüzünde taşıdığın hüzün anneme düşkünlüğün kıyısına usulca iliştiğin dünyanın sarı çiçeklerine yağmur yağıyor ahmetciğim acıdan kaçan gövden çekilmede sonsuz uykusuna rengin özesmi |
Sizin Şiirinizde "eylem" ler düşünce ve duygu güzelliğinin yanında ikinci sırada kalıyor.
Fakat ne yaparsın ki, "olmak" olmak zorunda.
Geniş, ferah bir Şiirdi...