Umut ÖğretmenŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Birgün Atatürk’ün yolu köy okuluna düştü.Tek sınıflı okulda bir genç öğretmen ders veriyordu.
Atatürk sınıfa girince,öğretmen kürsüsünü terk etti. Atatürk: -Hayır,yerinizde oturunuz ve dersinize devam ediniz,dedi.Eğer izin verirseniz,bizde sizden faydalanmak isteriz.Sınıfa girdiği zaman,Cumhurbaşkanı bile öğretmenden sonra gelir. Köyümüze İlkokul 1967 yılında açılmıştı, binası köyün en güzel yapısıydı mavi prefabrik bir bina. Tabanı beton kaplı. Ne kadar da temiz ve bakımlı görünüyordu. Bildiğimiz karatahta ve tebeşirler. Keçeden mamul silgi. Karatahtanın enüst soluna yazı yazabilmek için ayak parmaklarımızın ucunda yükselir olmazsa bir sandalyeye basar yine yetişirdik sol köşeye. Öğretmenimiz vekil öğretmendi, şimdilerde ise her meslekte olduğu gibi öğretmenlik mesleğinde de enflasyon var. İlk öğretmenimi o kadar çok sevmiştim ki, kim bilir belki de aşık bile olmuşumdur çocuk aklımla. Hep öğretmen olmak istedim vakti zamanında ama olmadı-olamadım. Öğretmen bir umuttur çocuk için rol model, öğretmen hep sevendir, çocuğa kızsa da alır yine sevgilerin en masumunu ve karşılıksızını. Öğretmen hoşgörü kalesidir çocuğun, sırdaşıdır aynı zamanda. Elim erdiğince dilim döndüğünce bir şiir yazdım, UMUT ÖĞRETMEN’imin şahsında tüm öğretmenlere armağan ediyorum. Kendi oğluma da elbette.
|
Güzel ve anlamlı şiirinizden dolayı tebrikler... birde şiirin hikayesine yazdıklarınızdan ötürü daha da kocaman tebrikler... ne kadar güzel etkileyici yazmışsınız.. okurken inanın tüylerim ürperdi ve gözlerim yaşardı ve resim olarak seçininiz ise en büyük öğretmen, başöğretmen Atatürk'ümüz olmsaı sayfanızdaki kompozisyonu kusursuz hale getiriyor...elleirnize ve yüreğinize sağlık...1979 yılının sonbaharına götürdünüz beni öğretmenliğe başladığım yıllarıma... hem güzel hemde dramatik anılarla dolu öğretmenlik yıllarıma...
syafmda bununla ilgili BİZİM OKUL adlı bir şiirim ve MESLEKDAŞA MEKTUP adlı bir yazım var zaman bulup bakarsanız sevinirim...
Bir kez daha tebrik ederim.