Allah`a teslim olan ihlaslı insanlar kendi vazifelerini yapar, vazife-i İlahi`ye karışmazlar..` Bu sebeple de ümitsizlik onların lügatinde bulunmaz. Hep ümit ve şevk içinde hizmet ve himmetlerini sürdürürler. Şeytan ise bunun zıddını fısıldar, hep ümitsizlik telkin eder.. Şeytanın bu ümitsizlik telkinine dair bir misal Bostan`ülvaizin`de şöyle anlatılır: Bağdat`ta şevk içinde hizmetlerini sürdüren Cüneyd-i Bağdadi, bir gece rüyasında şeytanı sokakta halkın içinde çıplak gezerken görünce; `Neden çıplak geziyorsun, utanmıyor musun bu insanlardan?` der. Şeytan, `Hani insan?` der. `Bunlar insan mı ki, bunlar insanlıktan çoktan çıkmışlar. Bağdat`ta şu anda sadece üç insan var, onlar da Şiraz Mescidi`nde ibadetteler. İstersen git gör!` diye de ilave eder.. Uyanıp hemen abdestini alarak Şiraz Mescidi`ne koşan Cüneyd-i Bağdadi, gerçekten de üç kişiyi namazda bulur. İçinden bir ümitsizlik fırtınası kopar. Demek ki koskoca Bağdat`ta adam kalmamış bu üç kişiden başka diye hayıflanırken biri selam verip kulağına eğilerek şöyle fısıldar: -Şeytan sana ümitsizlik telkin etmek istiyor. Bağdat, Allah dostlarıyla doludur!
Mevla şeytanın tuzağına düşüp de ümitsizliğe kapılanlardan etmesin bizleri inş...
Tebrikler üstadım çok güzel ,ders alınası dizelerdi,yüreğinize sağlık selam ve dua ile