Baştan sona harika.Farklı yerlere dikkat çekmişsiniz.
Farklı bir Üslubunuz var...

Cümle başında "Ve" ler azalsa iyi olacak

Senin gözlerin yokken,
Ben her ışımaya duyarsız kalacağım.
...........
..................

Akıl ile ahlak kalemiz bizim,
Yönümüz doğrudur, kıblemiz bizim,
Bilen bilir, bilmeyene ne deyim?

güzel şiirdi başarınızı kutluyor saygılar sunuyorum...

Şimdiki zaman kipiyle başlıyorum şiirlerime
Ve gelecek zaman temennileriyle bitiriyorum sonra.
Bu en güzel tecrübem şimdilik.
Şimdi de uzun bir nefes alış-verişi yapıyorum.
Bu saatlerin yegane enstrumanlarından
Sabah ezanları çınlıyor sokaklardan pencerelere.


kutluyorum günün şiir ve şairini..
namık cem

ağır ve yüklüydü
duygu duygu
saygılarımla.

Yeni günün kokusu; soğuk.
Ama yorgan sarmalıyor beni anne şefkatiyle.
Ve ben ne zaman üşüsem;
Soba üstünde inleyen bir güğüm yankılanıyor bilinçaltımda
Baba evimin kerpiç kokulu odalarından.
Böyle olunca her şey siliniyor hafızamdan

ZAMAN ANNE ŞEFKATİYLE KUCAKLAR BİZLERİ ...

AMA BAZEN DE UÇURUMUNDA ÖNCE KANADINI KIRAR SONRA HADİ UÇ DER BİR KELEBEK GİBİ...

TEBİRKLER....

Günün şiirini ve değerli şairi kutlarım.

tüm tekdüzeliklere, kadife bir eldivenin içindeki demir yumruk gibiydi, dizeleriniz...
SAYGILAR

Kurgu eksikliği göze çarpıyor bir de mısra aralarında demeseydin, sen de benim gibi dağınık düşler mi büyüttün, gülümsemenle kanayan gamzelerinden diyecektim...


Sonra boşver dedim, bu yaşına kadar nezaman düzenli oldun ki bunu sorgulayacaksın! Üstelik şair de itiraflarda... Üstelik de şair de değilken bu ince sorular niye? (bu cümle kendime)



Ve hayatın sınavı hala çoktan seçmeli.
Ama benim cevaplarım yine klasik inadına...



Ben bunu başaramadım inan, benim hala çoktan seçmeli cevaplarım var!!! Ama hayat seçiyor içinden bazen doğru olanı, yani işine geleni işte. Ben de bazen, ya bazı cevapları darağacına gönderiyorum ,ya da büyüklük taslayan, kendini evciliklerde sanan bilgece bir tavırları bazı soruları görmezden geliyorum. İtiyorum elimle, kapıma dizilen sualleri...Ama hayat ; hep cevap bekliyor şairim, hem de hep, farklı ve de özgün üstelik...



Gene de ip ucu almak gerek, gerek sahici ,gerek dolandırıcı aydınlardan...
İşte ne bilim; geçmişten, kitaplardan, arkadaşlardan, günahlardan, pişmanlıklardan, yalancılardan, mutluluklardan, yaşama dair ne varsa her şeyden...
Hangimiz bir parça birbirimize dokunmadan şiir yazabilir ki!
Hayat böyle; yaşatır da öldürür de...
İçinde biriktirdiği , soğuyan bedenlerden çaldığı soluğu, inadına almak gerek elinden...
Az biraz tecrübelerimdir benim de bunlar!



Bir de teknolojik sözcükler kullanıyorum artık



Ben dE, ben de diyesim var, hep diyemediklerim için de diyesim var! Biriktirmişim diyesimleri, her sarsıcı hüzünde ve mutlulukta, birden irkiliyorum, anlık tepkiler veriyorum; diyesim var diye diye...


Ne zaman ki kulaklarıma değer bir türkü; ozaman gene klasik olurum şairim...Zaten can çıkar huy çıkmaz misali; türkülerle büyüdüğüm için, dayanamam işte...
Ten değiştiririm türkülerin ezgileriyle...


Yersiz ama güzel bağlaçlar bile kurtaramıyor alakasızlıkları

bağlaçlardan başka bağlanacak sözcüklerimiz olmadığı için olabilir mi?
Zihninde kopan fikirlerle uğraşmak yorar da hani , yeter deyip ve dersin , ama, fakat ,vs...



İnan günlerim sözlerim gibi mizah kokmuyor.
Hem tebessüm de ettirmiyor şahit olan kimseyi.
Bolca nasihat dinliyorum zaten sonra.
Babacan ses tonu rolü sırası gelmiş ağızlardan
Tam kulak asmayayım derken,
Kulağıma küpe olmaya yelteniyor her tecrübe.

Kimse görmesin ama, aynen katılıyorum sana...
Yani katılan ben değilim aslında, günlük yaşantılarım...


Şimdiki zaman kipiyle başlıyorum şiirlerime
Ve gelecek zaman temennileriyle bitiriyorum sonra.
Bu en güzel tecrübem şimdilik.


Seni anlamak için biraz empati mi gerek, yo ... Onu yaşamayanlar düşünsün, ben aynen yaşıyorum bunları çünkü ve empati , cüssesi kadar basit değil şair. Seni empatisiz anlamanın mutluluğunu yaşıyorum şuan.



Ve ben ne zaman üşüsem;
Soba üstünde inleyen bir güğüm yankılanıyor bilinçaltımda

İşte bunu yaşamadım, tanımam, empati kurayım diyorum tam da bu mısralarda.
Fakat diyorum ki üşüdüğümde güğüm hiç gelmez aklıma
Yorganımın en içli yerini arar ayaklarım
Ve bir duvar ardındaki annemi arar gözbebeklerim...

Gözbebeklerimin annesi benim ya, benim annem nerede diye ağlarım...Ben üşüyünce sadece ağlarım ve hiçbir telaşa benzemez ayaklarımı ısıtma çabam. Yılgın bir istektir bu , aslında soğuk havaları da hiç sevmem. bana hep ölümü hatırlatır gömüldüğüm yatağım... Yalnızca anne diye ağlarım. Babamın, yedi yaşında ayrıldım ,ayaklarımı ısıtan ayaklarından sonra ki büyüdüm diye bir daha ısıtmadı ayaklarımı. Birdaha konuşamadım ayaklarıyla. Varlığı ısıtıyor ya içimi, dokunmak bambaşka... Sahip olmadıklarımıza yandığım gibi, özlüyorum işte. Hani bir şey ölünce kara gözlü olurmuş gibi. Her ne ise...


Ve şair bilesin ki daha yazacaktım; ama bilgisayarım kapanıyor habire , demek ki şanslısın:)


Bu arada ben de üç s'lilerdenim:)


yüreğine sağlık...

Belki de gecenin ilerleyen saatlerinde
Duygu yüklü sözler omzunda
Rüyalarına girmeye çalışıyorum.

Şairlerin adeti...

Kutlyorum.

şiiri ve şairini tebrik ederim.

Gönül dizeleri..
Güzel emek…
Kutlatrım.…
Saygılar…..

Yüreğine sağlık

Güzel dizelerdi

Selam,saygı ve dua ile

YÜREKTEN KUTLARIM DOST TEBRİK EDERİM

İçten bir şiir kaleme almışsınız şairim.

Bazı yerlerde yazım hataları var (Dostça)