Unutuyorum…Dünde kalanları, bugünleri, yarınları… Aklımda kalan tek şey içimde büyüttüğüm yalnızlığım… Notaları, şarkı sözlerini, Yüreğimde manası olan insanların isimlerini dahi hatırlamazken Kopan fırtınaları, Azrail ses verirmiş geldiğini haber etmek için Duymazken… Elimde bir sigara, bir de kalem Unutmuşluğa yazarken çektiğim sigara dumanı zehirlerken Ölüm ilişir kulaklarımın duyduğu sessiz çığlıklarda Yazın ortasında donduran o soğuğa yeniliyorum kimi zaman Karışık bir çorba geliyor önüme tadını bilmediğim Bir kaşık atıyorum ağzıma Ve Acımtırak günlerin peşimi bırakmayacağını çarpıyor yüzüme umarsızca Oysa umutlarım vardı unutmadan önce Hayallerim vardı bir kara trene iliştirip yok ettiğim Ardından hiç görmek dahi istemediğim gerçeklerim vardı Unutmadan önce… Bir saniye öncesi yok bundan sonra Hep yarınları yaşıyorum artık Bilmeden görmeden İşitmeden öylesine sessiz ve sakin Konuşmadan, belki yazarak ama yinede susarak Bilmeyeceksin! Yazılarımı okumayacaksın, sessiz çığlıklarımı… Sadece unutulmuş ve unutmuş bir ben tanıyacaksın Üzülme üç gün sonra bunu da unutacaksın… Bir ben var şehrin arka sokak lambaları altında yaşayan Bir ben var unutulmuşluk kokusu üstüne sinen Yine ben hayatı öylesine yaşayan İnadına güzel, çirkin ne varsa unutup giden… Gözyaşlarını yağmurla bütün dünyaya gönderen… Bir ben dün vardı bu gün öldü Yarın yok… Unutuldu ve bitti hayat denilen senaryo… ...ChitLembik 15.03.2007 Vuslat 12.57 Elamsı Düş/üş/ler… Ben unuttukça başa dönüyor dünya… |
sen ne güzel bir kalemsin ki bugüne kadar fark edemediğim
tebrik çok,