İskeletimin üstüne oturmuş derim,
damarları sarkmış çıplak tenimin,
alaycı kızlarıdır saçlarım.
Salkım saçak üzüm bağları gibi,
yosma yosma savrulurlar.
Sanki gece düşmüş dallarına,
öylesi koyu öylesi ateşli…
Geceleri saklanır kirpiklerimin altına,
iki kahve çekirdeği gözlerim,
hatıralar demlenir buğusunda ,
hayatı görür,
aşkı ararlar…
Bazı bazı çiğ tanesi düşer yanaklarıma,
çillerimi sular gibi yüzümün tarlasında,
kanalları hayli derindir çizgilerimin,
yavaş yavaş çatlayan çorak toprağımda,
oyası güllüdür gamzemin.
Dudağımın alevinde açmış çeşmi bülbüller,
hasat zamanı gibi duru,
hazan gibi solgun bir beniz.
Boyun farkıyla yenilir kuğulara,
ince bir dal gibi boynum, kırıldı kırılacak
Hiçbir zaman kavuşturamadım.
Öyle hasretler ki kucaklaşmaya
tren rayları döşenir çatalına memelerimin.
Yelkenlilere fener olur başları,
her daim ışık saçar…
Firara hazırlanan, iki kafadar mahkum,
gardiyan düğmelere inat.
Ne de emindirler kendilerinden,
şımarık zilliler …
Çift gamzeli belimin derindir çukuru.
Kalçalarımda dokuz sekizlik bir hava,
ince ayar çekilmiş kudümüne,
her adımda oryantalist bir vokal,
kastanyet ritminde adımlar…
İki sütun üstünde meşhur Diyarbakır karpuzları,
yayık ayranı çalkalar gibi emektar.
Şanzımanı kuvvetlidir çatanamın.
Halhali eksik olmaz,
beş parmak dağımın bileğinde.
Birde gizli volkanı var ki patlamaya hazır,
Vatan toprağımın saklı mağarasında,
ab_ı hayat sunar bulana.
Derman olur yaralara,
can bulur suyumda.
Kanalı kınalı vadimde,
kınası yazmalı akar suyumun.

AysunSay / dada dada