Dört Kollu Halifelik
Hayalleri raylarda
bir kefen uzanır boylu boyunca, kimliksiz. Vagonu emek yüklü, umut yüzlü tacirin. Yürek yük olur, bedene esir kalır ruh. Rutubet sancısı ciğere çöker. Can çıkmadan çürür , çarşafa yapışır ten. Sayısı azalır ,gittikçe ağırlaşır soluk. Ölüm kokusu tene siner. Çatlamış dudaklar damla su ister. Gözler karanlıkta rotasız bir tekne, ışığı söner fenerin. Ağır ağır çekilir damarın suyu. Önce ayakları terk eder ruh, dar boğazın kapısında sıkışır illet. Makberi aralar cenabet, gözden akar nur-u hayat. Nihayet. Açılır kafes. Ruhu kalır serbest… Başlar son saltanatın yolculuğu. Dört kollu halifelik ne uşak ayırır ne kuşak. AysunSay 1.29.2007 |
KURGU,DİL VE ÜSLUP HARİKA, DERİN ANLAMLAR ANLAM İÇİNDE...