YOLCUYol uzun yorgun yolcu İçinde dünyanın bütün çölleri Yitik bir düş görür Mecnun Aralıksız süren gecede Hâlâ dünyaya küskündür yüreği Kırılgan menekşeler ise içinde Leyla renginde açar Hep bir baharı özler gözleri Bir çift sarmaşığa hayran kalarak Umudu yüreğinde büyütür Gecesine düşen bir su sesiyle Çoğaltır toprağın neşesini Güneşin rengine kanarak Avuçlarında açan güllere bakıp Yeni bir sabaha tutunur Bağışlar ayrılığın sarı rengini Yorgunluğunu dağlara bırakıp Hür kanatlarıyla bir kartal gibi Hüznünden şelâleler akıtarak Mustafa ÖZÇELİK |