IRMAKHaritası büyüyor acıların Kirli bir ırmak İncitiyor toprağın güzelliğini Karşıma sen çıkıyorsun Bir mumun esrik alevinde Tam bir mavi hülyâ senin yüzün Sırtımı bir dağa yaslasam Bir çocuk büyütsem düşlerimde Oysa kederim yüzümde saklı Yüz yıllık acılarım Bunu sen biliyorsun Tenhâ bir yalnızlık benim türküm Bitmeyecek hiç bir zaman hikâyesi Yorgun bir yolcu gibi Ağır bir yükü taşıyorum Öyle günler yaşadım ki Geçmişim sulara gömüldü Sen tutup bana Yağmurda ıslanan bir serçeden söz ediyorsun Gökyüzü bana göre değil Yıldızımı çoktan unutmuşum Şimdi gölgem yere yakın Bir de toprağın altından duyulan sesler Biliyorsun gidecek başka kapım yok Bütün yollar sana doğru Bir parça kiraz bir kaç damla su Senin düşlerini emzirirken nisan bulutu Tüfeğini çekiyor ölüm İşte sûret işte can kuşu İşte bu benim yeni fotoğrafım Gözlerimde hayatın son uykusu MUSTAFA ÖZÇELİK |
Bitmeyecek hiç bir zaman hikâyesi
Yorgun bir yolcu gibi
Ağır bir yükü taşıyorum
Öyle günler yaşadım ki
Geçmişim sulara gömüldü
Üstadım sizinle burada karşılaşmak ne güzel... Yüreğinize sağlık...