ÇOCUKLUĞUM
Çocukluğum zaman aralıklarında
Elma ağaçlarından çiçekler devşiren bir yüz Kar mı yağmış dağların yarasına Ne kadar hızla geçmiş zaman Gözlerimiz kamaşsa da Hepsini unutmuşuz Gecesi uzun süren bir kaderdi yaşamak Sürgün kapılarında Ay şafağa ne kadar yakın olsa da O kadar uzaktaydı hayat Taşlı yollarda yürümüş Çokça yorulmuşuz Yüreğimde toplanmış bütün acılar Neden sonra yolların arasından Kaybolmuş eski adresler birer birer Deli bir rüzgâr esip geçmiş de Yapraklar gibi savrulmuşuz Şimdi bu serin gecenin gölgesinde Ölümün kapısında yorgun bir süvari Heybesinde bir avuç toprak Aya ve yıldızlara son defa bakarak Bir gülü kokluyor son bir umutla Geçiyor dediğimiz zaman bitmiş aslında Şimdi bir ıhlamur dalında Yorgun iki serçe Kim duyabilir ki seslerini Kim kaldırır başını göğe doğru Yıldızları çoktan unutmuşuz Mustafa ÖZÇELİK |
GELMEYECEĞİNİ BİLE BİLE YILDIZLARI SAKLAYACAĞIM...
SENİ HATIRLAMAK YILDIZ YILDIZ VE ŞİİR ŞİİR...