Gitmelerin EzgisiAy yalnızlığını unutsun diye koşarmış yıldızlar gökyüzünde telaşlı elinde asası,heybesinde güneşin yorgun nefesiyle yol alırken yarınlara gün eskiden çok eskiden yetim ellerimi ısıtırken avuçlarında annem dediydi masal değildi Musa İşte o vakit mihmandarı ay olmuştu bulutlu ömrümün ay ışığında gizli babamdan yadigar ismimin mahlası güneş hiç açmamıştı uslanmaz zaman akıp giderken saçlarımda zemheri vurgunu yüzümde her çizgi göçenlerin bıraktığı derin iz … duydum ki ; sen de gidiyormuşsun vakitsizliği takıp koluna Yağmur iklimli mevsim düşecek yine yeniden bakışlarıma gülüşlerimin resmini saklayacak yüzümde esmer bulutlar sığındığım ıssızlığın kuytusunda gamzelerime gömülecek yaşamak hevesim rüzgarın ıslığında kesif bir veda ezgisi… zamanı susturacak A.İlayda Beydemir |
gitmelerin ezgisi ne kadar da ağır..!
derindi...