Manzara....
Sen bilmezsin karanlıkta yanlızlığı
Sen bilmezsin kalabalıkta yok olmayı İçini acıtan ne varsa kendinle hesaplaşmayı Sen büyümemişsin hayata karşı Ellerin tutmuyo acıtarak Gözlerinde sözlerinde kaybetmiş direnmeyi Yasaklanmış sana sevgi denen o ulaşılmaz duygu Yok saymışsın herşeyi silmişsin ğeçmişte ne yaşandıysa hatırası Şimdi burdayım diyorsun asılsız infaz sendeki korkunun adı Uzak şehirler almış sendekii yürek ağrısını Yokuşlarda tek başına inmenin zorlu kavğasını Sen bitirmişsin sende olan insanlık kavramını Yüzün tutmaz sandım geri gelmeni, kıvranmış halde, Beni ğörmeni bende masum bir hikayenin Düş kırıklığı sendekii pişmanlığın soğuk kavğası Dönüşü olmayan bir girdap karanlık sokakta Alışmalısın bu şehirde aynalarla konuşmaya Ne anlayan bir dostun kalacak seni Nede merak eden bir sevgili Ulaşılmaz olan benim şimdi Sen otur hayal kur Manzara çok acı benden söylemesiiiiiiii |