AKŞAM KUŞUKendi bahçesinde yağmurlarla ıslanıp Kendi kokusuyla çıldırıyor karanfil Kendi yüzünü tanımaktan yorgun bir serçe Gözlerime dalıyor avcılardan kaçıp Bütün bunlar senden işaret diye Gizemli yollarına düşüyorum hayatın İnce ince yağıyor yağmur Kuşlar saçak altında Titreyen bir kelebekten habersiz Güneşin resmini çiziyorlar dağlarına Oysa çoğalıyor akşam Uykuya hazırlanıyor hayat Üstümüzde gecenin yelkenlisi Şimdi gülümse kendine İçine dön ve aşka çevir yönünü Kalbinin tenhâ sokaklarında Hüzzâm bir şarkıyla yürü Orda ince bir elif gibi ürkek bir ceylan Bir dağ ararken kendine Narin bir meltemin sesini duy Pırıl pırıl yansın aynanda hayat Gülden yaseminden Gecenin renginden Söylediğin bu içli söz Dudaklarına tâc olsun Saçlarına rüzigâr Bir akşam kuşu gibi gel Bir fısıltı gibi Kalbime düşsün o eczâ Rûhum ürpersin ve titresin cânım Ağacının altında üşüyorum Bana hırkanı ver Bu ıssız gecede rüyalarım benim Kimseler görmüyor beni Sen benim yağmurum Bitmeyen tûfanımsın Ey bu tenhâ gecede Kalbime düşen ay MUSTAFA ÖZÇELİK |