boşluk...dudaklarımın kenarında hüzün kaybolan çocukluğum dökülünce aklıma yarası açık hatıralar takılır gözlerime gündüzü öldürüp geceyle kucaklaşırım düş ektiğim bahçelerde bırakıldığı yerde durur gün sığınırken bugüne tenimde yağmur hasret boşluğa sarıldıkça ellerim ki bir sen bilmezdin gittiğin gün ölmüşüm... nisan/2009 |