MERSİNLİ VURAL...
Ak deniz sahiliydi doğduğu memleketi
Yedi kardeş içinde en küçüğüydü hem de Ömründe ilk evlilik olmuştu felaketi Düzenin harcadığı ilk değildi o dem de Verdiği mücadele hep var olmak içindi Yine en büyük acı o zamanlar açındı Düzenin kontrolü suçlunundu suçundu Zaten gözü de yoktu dizgin eğer ve gem de Yıllarını verdiği Mersinden de kopmuştu Belki de hayatında tek doğruyu yapmıştı Ele geçen fırsatı dürüstlükten tepmişti Ne tuzaklara düştü aklı kalmadan yem de Zaman yaşamak için bırakmasa da moral Bu çarpık adaletin buydu koyduğu kural Yılları iç savaşla süren Mersinli Vural Çektiği aşikârdı gözlerinde ki nem de Ve ikinci bahara yeniden kanat çırptı Bir şans daha diyerek son umuda göz kırptı Bu yaşanan geçmişten daha da ağır darptı Kötülük beslemezken kendi kalmıştı kem de Beklentileri vardı onunda herkes gibi Bitmedi mutluluğu yaşadıkça takibi Yaşam pişirdi ama yanıp tutunca dibi Olan ve ölen için çarede yoktu em de Nihayet yıkıldıkça tek başına doğruldu Emekle dürüstlüğün hamurunda yoğruldu Bir pas gelince ceza sahasına çağrıldı Faule maruz kaldı karar gerçek hakem de turgay coşar |