İçimde filizlenen tüm kelimeler,
Şimdi cümlelerimde açmasın.
Gerek yok izaha, yüzüm gibi herşey ifadesiz kalsın...
Bıkmışken bu kafiyelerden,
Harflerin birbiriyle harbinden,
Kalem tutmaktan bimecal ellerim yüreğime mağlubiyet aldırsın..

sözü yokken tüm sözlerin,
tüm sevmelerim sayfaların beyazlığında kalsın...
Yazılmasın hiç bir duygu,
Ağartmasın kalem kelamı,
Bütün hatırımdakiler satırsız kalsın...

Bu kağıtın ağıtıdır;
Dilim gibi kelimelerden yoksun,
Gözyaşlarına mahkum kalsın!
Tüm susmalarım gelmen,
Ve tüm konuşmaların gitmem içinken vuslat yarına kalsın..
Sanmaki, aşkım kavuşma ümidinde,
Toprağa düşen tane gibi bırak niyeti saf kalsın.

Şimdi herşey önemsiz.
Saat bilmem kimi geçiyor.
Akreple yelkovan birlik olup yine kimleri ezip geçiyor
Ve kimlere ok gibi saplanıyor?
Acılarla sarıldığım yorganıma bu kadar bağlanmışken bırak her mevsim kışta kalsın!
Yokluğunun soğukluğunda yazın ne anlamı kalsın!
Etmem tek kelime daha,
Kalbin en büyük nimeti aşk kıymetinde kalsın..

Şİmdi gidiyorum...
Hatırları, satır arası bütün acıları,
Tamamlanamayan tüm cümleleri,
Hıçkıran her harfi,
Hırçın kelimeleri,
Kanayan sesleri,
tüm vurguları,
yüklemleri, virgülleri,
noktaları, başlanılamayan paragrafları
Sayfalara katlayıp, kaldırıp, atıp gidiyorum..
Tüm duygularım saklımda kalsın...

Ağlayışımı, yakarışımı, hiç bir özleyişimi,
Seni sevmelerimi,
Can yakan günlerimi,
Bilmedin sevgili bilemezsin..
Hasretim, hüsranım bende gizli kalsın...

Şiirlerim şarkılarım,
Senle başlayan sen diye sona eren tüm yazılarım yok artık..
Bu kelimelerimin sana son nazarı, son hazanı..
Kışın soğunda titrerken içim,
ELİM ELEME DEĞDİKÇE YANAR..
Son iç çekişim sevgili,
Bütün yazılarım yazıma kalsın...

E.D.