aşkın -son- halibizliğimizden yoksun sen ve benden ibaret iki suskunluğuz artık tekil yalnızlığımıza çoğul hüzünler büyütürüz yalın ayak kar toplayan yüreğimize sessiz bir çığ düşer beyaz bembeyaz o kadar beyaz ki kör eder kendimizi göremeyiz sırı dökülen aynalar gibi yansımaz silik yüzümüz yarımken bir yanımız sütten yeni kesilmiş bebek huysuzluğundadır hırçınlığımız ve tüm suçumuz bir bebek kadar masum olamayışımız idamlık ömürler astık dar ağacına ipi çekilir her suskunluğumuzda oysa biz kâr sayarız kaybedenlerin olduğu zaferleri ki bir çentik dahadır yarı açık mahpusumuzda aşkın -son- hali nostaljik bir filmin bitişi gibi düşer titrek bir son göz perdemize ve açılır ışıklar kırmızı kadife koltuklara gömülür hazin bir son yanar biletler giyersin üstüne az önce kenara koyduğun hüznü ve devam eder hayat... sahi çıkış nerede ? Gülay Bulut |
ipi çekilir her suskunluğumuzda
oysa biz
kâr sayarız
kaybedenlerin olduğu zaferleri
ki bir çentik dahadır yarı açık mahpusumuzda
aşkın -son- hali
nostaljik bir filmin bitişi gibi
düşer titrek bir son göz perdemize
ve açılır ışıklar
kırmızı kadife koltuklara gömülür hazin bir son
yanar biletler
giyersin üstüne az önce kenara koyduğun hüznü
ve devam eder hayat...
ÇIKIŞ
şiirin aşk kokan labirent KORİDORLARINDA
saklıydı.
ama
söylemem.
ÇOK TEBRİKLERİMLE.