Transparan RuhlarPerdeler gözlerinde asılı. Yoksa göreceksin, Ömrüne dokunan, tüm çıkmaz sokakları, Garip şekilli karakter levhalarını, Bir saat gibi işleyen kaderin Yalanlarla saplandığı batakları... Arala... Arın... Tanrıdan emanet sana canın... Örümcekler düşüncelerle sarmaş dolaş, Bir tablo gibi asılı değiller artık, Evlerin duvarlarında. Herkes krizde, Şeytan fazla mesaide. İyi niyetin kalacak yer bulamadığı, İnsan beyinlerinde. Perdeler gözlerinde asılı. Yoksa evlerin edebini örten bez parçası değil, Hayatın paravanı. Arala perdeleri, Bak, içinde sıkışmış yaşam, Senden gerisi ölü insanlar panayırı. Arala... Arın... O perdeler, Bir daha açılmamak üzere kapanabilirler yarın Elif SEZGİN |