HÜZÜN VE YALNIZLIK
.......................................................Ruhu ,yalnızlık ve hüzün ikliminde yoğrulan tüm gönüllere...
...Ve hüzün, olur yüzümüze perde, Umut harelenir her dem kalbimizde.. Bir tebessüm yoklar, geçer içimizi, Vuslat kim bilir hangi seherlerde. Yalnızlık bir dağ yamacıdır, yuvarlanırsın. Bir menekşeye bir papatyaya bağlanırsın. Sert bir rüzgar eser, kırılır dalların, Bir gülüşe, bir bakışa neden aldanırsın. Ne sen çekebilirsin ızdırabını bu derdin, Ne de söz dinletemediğin yüreğin, Hüzün ile yalnızlık aynı yolda gider.. Belkide bu iki kelimedir, hayat dediğin... . ...............13 haziran 2006, İstanbul............Mürsel Emre DOĞAN |
şiirlerinizi çok özlüyoruz Hocam...
duamla çook.....