KıyamamÖyle kırgın, dargın bakma gözlerime, Sitemlerin kızgın şişler gibi, Dağlıyor yüreğimi, Çılgın nöbetlerdeyim, Anılarımız kan gülleri açtırıyor içimde. Ağzımızda son kadehin burukluğu, Gece düşlerimizin yorgunluğu, Yaşamanın, Tam varacakken tadına, Nedir bu içime bıraktığın çığlık. Söyle bana, Buruk bir özlemle kavrulmadın mı, Bükülmedi mi nârin boynun, Daha ilk perdesindeydik, Bu sevda oyununun. Oyun dediysem bildiğin oyun değil, Yaşamın içinde kurgulanan, Başrolleri ikimize biçilen, Seneryosu defterlere sığmayan, Mürekkebi özsuyumuzdan yazılan, Bir deli fişek öykü bizim ki. Gittin ya, Senden sonra bütün yıldızlara ateş ettim, Söndürdüm, Karanlığa hapsedecektim kendimi, Gülüşün mehtapta asılı kalmış, Sımsıcacık bir merhaba demez mi, Baktım Baktım, Söndürmeye kıyamadım. 2009 - ANTALYA |
Buruk bir özlemle kavrulmadın mı,
Bükülmedi mi nârin boynun,
Daha ilk perdesindeydik,
Bu sevda oyununun.
EMİN OL ŞAİRİM...
SENİN KADAR O DA AZALDI...
SENİN KADAR O DA YANDI...
VE EMİN OL SENİN KADAR O DA KÜSTÜ İÇİNDEKİ ÇOCUĞA....
AMA ZAMAN DERMAN RENGİNİ VERECEK İSTEYENE ....
ARSLAN ABİM NERELERDEDİN....