BAHÇELER BENİ OKŞAR
Dermanım sancı çeker, firkat başlatır birden
Yalnızlık tavan yapar, dağılır hep ahali Gözlerim koyulaşır, kaybolurlar şehirden Hislerim aşkı yükler, haykırır dilim hâli Cevheri bulur hemen, bembeyaz duygularım Çınarın meyveleri, güneşiyle buluşur Birdenbire dağılır, simsiyah korkularım Kınalanan kalbimde, yeşil bahçe oluşur Huşuyla akar durur, nehrin öteki yüzü Dillerime Rabbimin isimleri dolanır Perdesizce görünür, bülbülün gerçek sözü Gözlerime saadetin mevsimleri dolanır Yüreğime nur sızar, hülyamın ortasında Deryâlar beni sever, gönlümü süzer durur Özüm tatlar alırken, âşıklar sofrasında Bahçeler beni okşar, katranı büzer durur |
Deryâlar beni sever, gönlümü süzer durur
Özüm tatlar alırken, âşıklar sofrasında
Bahçeler beni okşar, katranı büzer durur
üzüldüm dün uğrayamadığıma
saygımla....