ayıp değilen çok İstanbul ağarır mevsim suskusu şiirlerde inecek yer arar yumruğum benzim eylül zemheride kardelenlerim yorgun oysa kavuşmak için biriktirdim özlemi gözlerinle yeşil duvar arasında bıraktım sevileri parmaklarına dolaşan üç renkte en çok beyazı sevdim ağırdı aşk kadar yokluğun ince bir yol buldu yüzümde gözyaşının en dişisini emer dudaklarım gece her şeye kapalı oysa sabahında taze aşk çiçeği gülüşüm senin baharın soluksa benden değil sahilinden martıları çalıyorsa yağmurum mavin sana ben kadar tutsak değil bir gece vakti yalnızlığı kalabalıktan sayanlar hiç aşkla uzanmamışsa ayıp değil Arzu Altınçiçek |
hiç aşkla uzanmamışsa
ayıp değil
her köşede kendine dair bir şey bulur
her köşede kendiyle kalır yalnız olan
lakin yalnızlık gittikçe kalabalıklaşır