Canlandır yürüdüğüm ölüm yolunu.
Hiçbir zaman ölümü sana atmadım
Her zaman nemli coğrafyamın mevsimi oldun Sadece ağladım sürgün istikbalime Gene de umut aktı damarlarıma Her seferinde siyahları çıkardım Çıplak kaldım Ateşine yar olup terimi akıttım küllerime Toprak örttüm vazgeçilmişliğin üstüne Kendimi unutarak senin olmalıydım Mükemmel olmalısın bende Her dertten seni düşünerek kurtulmalıyım Verdiğim her nefes ömrüne akmalı Aldırma!. Nefes aldığımda kısalan ömrüme Affet!. Seni bir gün daha sevemediğim için. Belki bir gün Korkularım düşmanımın eline geçer Senle dolu ruhuma eziyet eder Olsun! Hayatım bir gün daha ertelenir Tutunurum tenime Seni bir gün daha severim Belki bir gün İçimdeki seni/sana ait olan her şeyi avuçlarına solurum Yüzüne sürersin o zaman Hatırlarsın! Limanına geldiğimde yitik gençliğimi El değmemiş ülkemi Hadi gel artık! Canlandır yürüdüğüm ölüm yolunu. Saat/ 05:00 Tarih: 09/04/2009 |
Canlandır yürüdüğüm ölüm yolunu.
Tekrar tekrar okudum şiirinizi,tebrik ederim...