Oğlumun üniversite eğitimi için bizlerden ayrıldığı zaman yazdığım bir şiir.

Ayrılık vakti geldi, ben şimdi gidiyorum.
Ardımdan bakma sakın, ben sana ağlıyorum.
Hiç yalnız bırakmadım,ben buna şaşıyorum.
Sen şimdi yapayalnız, ben yalnız kalıyorum.

Penceredeki başın eğik durmasın yavrum.
Gözlerindeki yaşın akıp durmasın yavrum.
Senle birlikte bile seni özlerim yavrum.
Ben yine geleceğim,seni severim yavrum.

Ellerimiz kalkmıyor sana veda etmeye.
Cesaretim kalmadı bırakıpta gitmeye.
Kıyamıyorum artık seni terk etmeye.
Mecburum sensizliğe,hayatı öğren yavrum.

Senden uzaklaştıkça,kalbim daha kanıyor.
Senin o güzel sesin kulağımda çınlıyor.
Seni o an arkamda oturmuş sanıyorum.
Dönüp dönüp arkama bakıyor bakıyorum.

Yollarımız ayrıldı,kalplerimiz bir ama.
Evimde yok huzurum,çünki sen yoksun burda.
Lokmalar büyüyor tıkanıyor boğazımda.
Hasretinde artıyor,akıyor gözyaşımda.

Yatağa bıraktığın oyuncağını sevdim.
Etrafa dağıttığın eşyalarını derdim.
Sevdiğin kaset burda hep onu dinliyorum
Her zaman bizimlesin,ayrılamazsın yavrum.

Aldırma sen ne olur ,gözlerimin seline.
Oku, çalış,adam ol,seni bekler bu ülke.
Gelecek günler gebe güzel bir geleceğe.
Övünç kaynağımsın sen,herzaman ve her yerde.