Yeniden Biz Olalım Utangaç Bakışlarımızda
Unutma sevdiceğim
Ellerin ellerimden gittiğinde Büyüyecektir gerçek yalnızlığım! Bebeğinin, çıplak geceyi yırtan kör çığlığı Tutkumun hıçkırıklarına karıştığında Tükenecektir nefesim!... İster misin, solsun Gölgelerin gönlünde açan kır çiçeklerim Ve başka bir dünyanın şafağına uyansın Seni seven kalbim? İster misin? Gel, dağların üstündeyken Şemsiye tutalım alaca karanlığa Ve yeniden kucaklayalım beyaz alevi, Meydan okurken insanoğlunun sabrına! Eğer bir gün, olur da geri dönerse benliğimiz Yeniden biz olalım utangaç bakışlarımızda Kaçarsa eğer nefesimizden bir nefes Bölelim toprağın uykusunu, Yeniden uyanılım gençliğin coşkusuna O da olmazsa orta yaş tutkusuna... Bu kalp ve sallanan bu dallar Ve o dalların ucundaki pembe-beyaz çiçekler Bizden, bizim köklerimizden değil mi? Raks ettirebiliriz yeniden Doğu’yla Batı rüzgarını?... 07.04.2009 Rukiye Çelik |
Bakışlarımız utangaç olsun sevgiliye kavuştuğumuzda ama tenlerimiz ve bedenlerimiz unutsun utanmayı. Yok etsin yılalrın bizde bıraktığı özlemi ve yeniden iki bedende tek can olmayı başarabilelim sevgili ile.
Harikasın. Kutluyorum kalemini ve sevgiler yüreğine.