YORGUN GECENİN AĞIRLIĞI ÜZERİMDE...Güneş yine batıyor, engin ufuklardan.. İçimden türlü türlü hisler geçiyor. Oysa gökyüzü habersiz ayrılıklardan, Ruhumun girdaplarından iniltiler geliyor . Yoruldum artık,sonu gelmez vedalardan, Güneş yine batıyor engin ufuklardan… Yorgunum, yorgun gecenin ağırlığı üzerimde.. Evim ne sakin,sokaklar da ne sakin öyle. Etrafı seyretmek için tüm gücüm gözlerimde. Haydi gece ne olur, bana bir ninni söyle. Uyuyayım,tüm insanlar gibi sessizliğinde.. Yorgunum, yorgun gecenin ağırlığı üzerimde… Ve gün bitiyor,artık uyumalıyım.. Belki biraz rahatlarım rüyalarımda. Yalnızlıktan başka da dostlar bulmalıyım. Kim bilir dostlarım hangi diyarlarda.. Aramalıyım, hiç bıkmadan aramalıyım. Ve gün bitiyor, artık uyumalıyım… .........1994, Çanakkale..Mürsel Emre DOĞAN... |
Belki biraz rahatlarım rüyalarımda.
Yalnızlıktan başka da dostlar bulmalıyım.
Kim bilir dostlarım hangi diyarlarda..
Aramalıyım, hiç bıkmadan aramalıyım.
Ve gün bitiyor, artık uyumalıyım…
ikisini ayrı düşünmek mümkünmü kardeş gibiler...bütün dertler kederler başımızı yastığımıza koyduğumuzda çıkmazmı ortaya...hele birde yalnızsak sığınacak bir liman yoksa dahada zorlaşır ...uzayıp gider...birtürlü olmaz sabah...yine harikaydıı emre bey...dert görmesin yüreğiniz....